De laatste week in Sevilla breng ik samen met mijn ouders door in een AirBnB. Nog maar net terug uit Marokko, is het dus inpakken geblazen. Toch had ik me deze laatste week, in mei nota bene, iets minder regenachtig voorgesteld… En waar schijnt de zon? In Nederland!
Zondag was het inpakken geblazen. Ik had al wat voorwerk gedaan voor ik naar Marokko vertrok, maar er was nog genoeg níet ingepakt. Maandagochtend moest ook de kamer nog schoongemaakt, zodat mijn huisgenoot er een paar uur later in kon. Diezelfde middag ging ik al naar de AirBNB die m’n ouders geboekt hadden, maar de koffers bleven achter in de woonkamer van m’n inmiddels oude appartementje. Die zouden we, nadat m’n ouders geland waren op het vliegveld van Sevilla, met de huurauto ophalen.
De week begon gelijk goed met een verjaardagsfeestje van onze Poolse medestudente, maar laat werd het niet met nog twee deadlines voor de boeg. Dinsdagmiddag hield ik een groepspresentatie immigranten met een taalachterstand en dinsdagavond eenmaal thuis moest ik nog bergen werk verzetten om mijn werkstuk voor Léxico (Woordenschat) op tijd te kunnen inleveren (donderdag 18:30). Maar toen ik aan de slag wilde gaan, kwam ik tot een onaangename ontdekking: ik had m’n oplader van m’n laptop op de uni laten liggen…
Lees verder “#Sevilla | Week 22/35”
Derde Kerstdag. Er is geen ander woord voor de zondag die volgde op de Tweede Kerstdag. Ik geloof dat we op die dag drie afleveringen gezien hebben van The Bridge, en de maandag die volgde keken we er nog twee. Maar die zondag luidde ook een week in die ik zou willen omschrijven als “de sociale week”.
Ik ging naar I, die ik al ken sinds de brugklas en tegenwoordig in Utrecht woont. We hebben op de middelbare drie jaar bij elkaar in de klas gezeten, en ondanks dat we in de bovenbouw nooit meer in dezelfde klas kwamen, hadden we ook zo nu en dan nog vakken samen (Tekenen en Frans). Er zijn maar weinig mensen die ik al zo lang ken en nog steeds zie en spreek, dus dat moet zeker gekoesterd worden!
Januari 2015. Het grote Spaanse avontuur kon beginnen. In de aanloop daarnaartoe besloot ik een nieuw blog te beginnen. Al m’n oude artikelen gooide ik er ook op, maar er moest vooral plaats zijn voor nieuwe ideeën en de ervaringen die ik op zou gaan doen in Spanje. Op 18 januari vertrok ik naar Barcelona en binnen een week vond ik een geschikt kamertje in één van de vele Barcelonese voorsteden, waar ik elke ochtend kon genieten van uitzicht op de prachtige Middellandse Zee.
Vorige week zondag was een goede dag om van klimaat te wisselen. In Sevilla was het niet al te warm (weliswaar nog steeds zo´n zeventien graden) en er stond zowaar een licht windje, iets wat niet vaak het geval is. Desondanks vonden de andere Nederlanders met wie ik samenreisde en ikzelf het toch nog behoorlijk koud toen we iets voor zevenen op het vliegveld van Eindhoven stonden. Maar met de warmste kerst ooit in Nederland, en vele andere delen in Europa, mogen we absoluut niet klagen. Maar eerlijk is eerlijk: stiekem kwamen we terug naar Nederland voor dat winterse gevoel…
Met Flixbus reis ik voor 1 euro heen en voor 1 euro terug van Rotterdam naar Nijmegen. Tijdens wat sightseeing rondom de Grote Markt en de Stevenskerk, word ik verrast door wat deze stad aan de Waal te bieden heeft. Natuurlijk doe ik ook wat inkopen voor onder de kerstboom en raak ik nog even verdwaald. Maar ik vraag niet naar de weg…
De week is voorbij gevlogen en ik kan niet geloven dat ik echt tien dagen in Nederland ben geweest en daarom ook des te blijer dat ik volgende week opnieuw voet op Nederlandse bodem zet. Vooral wat studieplanning betreft had ik het wellicht iets handiger aan moeten pakken. Inmiddels is het zondag, de dag van mijn vertrek, en ik heb nog twee samenvattingen van wetenschappelijke artikelen te schrijven voor dinsdag en ik moet nog een paar oefeningen uitwerken voor signaalwoorden. Dat zal de komende dagen voor de nodige stress gaan zorgen, maar als het een beetje meezit kan ik al één samenvatting schrijven gedurende de drie uur durende vlucht naar Sevilla…
Ooit was de kamer waar ik nu in bed lig, mijn kamer. Ik moet een jaar of acht geweest zijn toen ik naar de kamer hiernaast verhuisde en een jaar of twaalf of dertien toen ik naar zolder verkaste. Tot september heb ik daar altijd geslapen, maar nu ik in Sevilla woon is de zolder nu de slaapkamer van m’n broer en heb ik zijn kamer gekregen. Op een bureau na is het al helemaal naar m’n zin, dankzij de inricht- en behangkunsten van m´n ouders.
Het was een nogal gekke week. Zondag hielden we in ons huis een Hunger Games-marathon met twee studiegenootjes. Zelf kon ik maar tot halverwege de tweede film kijken, want ’s avonds hadden we een gezellige tapasavond met de Nederlanders. Het is zo bijzonder om binnen zo korte tijd weer nieuwe vrienden gemaakt te hebben. Zelfs zo bijzonder, dat we woensdag weer met elkaar aten: een dinnerparty bij iemand thuis met onvervalste nasi.
